Marjon
Theo is het soort therapeut, waar je niet voor een paar sessies naartoe gaat. Hij pakt samen met jou diepgewortelde overtuigingen aan, die voor jou oprecht onveranderbaar lijken. In mijn geval was ik er o.a. van overtuigd dat kramp in mijn tenen en kuiten gewoon onlosmakelijk met mij verbonden waren: het hoort bij mij. Kramp zit al zo lang in mijn systeem dat ik niet anders kan herinneren. De aanpak van Theo laat zich niet eenvoudig beschrijven. Hij combineert zijn kennis en kunde omtrent allerhande verbindingen in de hersenen met massagetherapie en de kracht van herhaling. Vertrouwen en openstaan voor het onbekende vormen sleutelwoorden, want leren doe je wat Theo betreft buiten je comfortzone. En dat klopt ook.
Theo leert je in het hier en nu te voelen en weet door jarenlange ervaring en zorgvuldige communicatie heel goed te timen wanneer er een volgende stap in de therapie gezet kan worden en wat die stap dan is. De therapie is zo holistisch dat het zomaar mogelijk is dat je hele andere dingen leert en heelt dan je oorspronkelijk van plan was. Je weet immers niet wat je niet weet.
Oorspronkelijk kwam ik bij Theo omdat ik niet meer durfde te fietsen. Omdat beide voeten dan zodanig verkrampten dat ik niet eens meer kon afstappen. Inmiddels 3 jaar later heb ik de relatie met mijn ouders en zus hersteld (waar ik niet op uit was), heb ik geen last meer van aanhoudende doodvermoeiende complotten in mijn hoofd en ben ik een stuk zachter geworden voor mezelf en voor mijn omgeving. Ook ben ik aan het afvallen. Niet vanuit wilskracht zoals ik altijd gewend was, maar omdat mijn lichaam en geest vragen om voeding i.p.v. vulling. Ik heb intrinsiek behoefte aan gezonde voeding. Als je mij dat allemaal vooraf had verteld had ik je niet geloofd. Maar ik durfde het proces vol aan te gaan en ben daardoor geworden wie ik ben!
Oja. Ik heb nauwelijks nog kramp in mijn tenen en kuiten…
Ps. Theo heeft mijn gegevens. Mocht je contact met me willen hierover, dan ben je van harte welkom!
Suzanne
Het liep allemaal niet zo lekker in mijn hoofd, toen ik voor de eerste sessie bij Theo kwam. Ik was vaak wazig, kon me niet focussen, had moeite met het herinneren van dingen. Het was eng en ik vroeg me zelfs af of dit misschien de beginverschijnselen van een neurodegeneratieve ziekte zoals Alzheimer waren. Groot was de opluchting toen ik de behandelkamer die eerste keer weer uitstapte…. met een helder hoofd!
Tijdens die eerste sessie nodigde Theo mij zittend aan tafel uit voor een eenvoudig oefeningetje rond voelen en verbinding maken. Het voelen en verbinding maken lukte me niet zo goed. Zoals altijd, als iets ongemakkelijk voor mij voelde, kwam ik met wat analyses en een grapje. Bij veel mensen (ook therapeuten!) is dat voldoende om de aandacht af te leiden en weer verder te gaan. Maar Theo prikte hier doorheen en bleef volhouden. Met als gevolg dat ik in een ‘freeze’ terecht kwam. Het voor mij maar al te bekende onwerkelijke gevoel van niet meer helemaal aanwezig zijn, van het waarnemen van de wereld om me heen vanachter een soort dikke, doorzichtige plexiplaat. Met zijn hulp klom ik hier weer uit en dat was het magische moment dat mijn hoofd in een klap weer helemaal helder was.
In het hele traject heb ik geleerd dat het niet mijn hersenen waren waar iets mis mee was, maar dat het de instelling van mijn zenuwstelsel was dat voortdurend op ‘onveilig’ stond afgesteld. Voorafgaand aan het therapietraject had mijn zenuwstelsel twee ‘standen’ die veel gebruikt werden: buiten de deur en als ik dingen ‘moest’ doen, stond ik super-aan (gejaagd, gestressed, op mijn tenen lopen; de sympathische stand) en als ik alleen was of na een tijdje echt niet meer kon, stond ik super-uit (moe, teruggetrokken; de dorsale stand). De wazigheid was simpelweg een uiting van die dorsale stand.
Tijdens het therapietraject heb ik de belangrijke derde stand weer leren ervaren: de ventrale stand. Dat is eigenlijk je thuisbasis. De stand waarin je in contact bent met jezelf, met anderen en van waaruit je met vertrouwen – in plaats van met heel erg je best doen of met de neiging tot terugtrekken – de wereld instapt.
Weer leren voelen speelde een belangrijke rol bij het herontdekken van die ventrale stand. Ik dacht altijd dat ik ‘normaal’ kon voelen. Tijdens de massages kon ik prima voelen waar Theo’s handen waren, hoeveel druk ze uitoefenden, of ze koud of warm waren. Tijdens een oefening rond het aanraken van mijn armen, kwam Theo’s aanraking plotseling bij me binnen. Terwijl zijn hand over mijn arm bewoog, voelde ik binnen in mijn kern ook beweging. Op dat moment besefte ik dat ik voorheen nog geen 10% voelde van wat mogelijk was.
Het therapietraject heeft een enorme ommekeer teweeggebracht. Ik zwabber niet meer continu heen en weer tussen uitersten, maar heb een basis gekregen, in mijn lijf. Ik merk dit in mijn gezin, in mijn werk, bij het omgaan met anderen, in mijn studie en met sporten. Ik ben voller aanwezig, bij alles wat ik ook doe.
Wat ik beschreef rond de oefening in die eerste sessie vind ik heel kenmerkend voor Theo’s manier van werken: hij nodigt je uit om buiten je comfortzone te treden. Als client krijg jij de touwtjes in handen. Maar – en dat is een belangrijke maar – als de weerstand komt vanwege een schild dat je optrekt vanuit een vals gevoel van onveiligheid, is Theo heel vasthoudend. Gemakkelijk vond ik de sessies zeker niet altijd. Ik heb ook heel wat angst ervaren. Maar Theo voelt aan waar je bent en weet je te begeleiden in die stukken. Als je doorzet in een oefening en er treedt een verschuiving op, is het alsof de zon doorbreekt.
Mirjam
De eerste keer dat ik bij Theo kwam vroeg hij om één en ander op te schrijven waar ik het moeilijk mee had of waar ik mee zat. Tijdens de sessie mocht ik het zelf voorlezen. Ik had heel erg openhartig e.e.a. op papier geschreven. Eenmaal aan het lezen, sloeg ik toch hier en daar wat over. Theo prikte daar zo doorheen. En daar ging hij dan dieper op in. En zo ging het vaker. Hij voelde feilloos aan, waar de “knelpunten” zaten.
Bij Theo heb ik geleerd om mijn grenzen eerder aan te geven. Ik heb ook geleerd om minder altruïstisch te zijn. Ik wist vaak eerder wat een ander nodig had, dan dat deze persoon dat zelf had bedacht. Daardoor vergat ik mezelf en kon ik ook mijn eigen wensen en behoeften niet voelen. Ik paste me helemaal aan.
Ik kwam in een periode bij hem, nadat ik door een heel diep dal was gegaan. Ik was er al uit aan het krabbelen, maar met zijn hulp ben ik er sterker uit gekomen. Ik ben niet meer bang voor een terugval. Zijn vraag: “heb je het ook aan jezelf beloofd?”, heeft me heel vaak geholpen om geen gekke dingen meer te doen of om rare gedachten in mijn hoofd toe te laten.
Bij Theo heb ik ook geleerd dat ik er mag zijn. Hij heeft me regelmatig een spiegel voorgehouden. Waarin ik dan dus ook wel moest kijken. Ontwijken was geen optie, want wat wilde ik niet zien van mezelf. Alles is oké. Het was niet altijd makkelijk, maar Theo heeft me er wel elke keer doorheen geholpen. Daardoor kon ik groeien naar een rustiger mens met meer stabiliteit. Theo heeft met zijn onconventionele wijze en aanpak mij heel erg goed geholpen.
De afgelopen jaren waren een mooie reis om samen mee te maken. Al bleven we op 1 plek. Toch kwamen we steeds verder.
Dankjewel voor al je hulp, je luisterend oor en je geduld.